2021

  2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια.

Τρέχα γύρευε, τώρα.

15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν νια και γέρασα) με κόπους και πόνους, δεν τα διαγράφεις, έτσι, απλά, κυρία google.

Ζωή απ' τη ζωή μας, σου χαρίσαμε... και δεν έχασες!

Κι ότι μας χάρισες, έτσι απλά: "θα το διαγράψεις".

Σαν να μην υπήρξαμε...

Υπήρξαμε όμως και θες δε θες, κάποιοι θα μας θυμούνται και χωρίς τα ενθύμια.

Έδωσες και προθεσμία: 21/1/21 !

Ότι μπορώ, κι ότι προλάβω, σε καιρό που τρέχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα, για όλον τον κόσμο.

Έτσι, για να μην πω, πως δεν προσπάθησα, αφού είμαι ακόμα ζωντανή.

Νιώθω πως μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω...

Πάνω από 150 blog, εργατοώρες... βάλε και 24ωρα ολόκληρα (συχνάκις)

περαστικό κυκλάμινο του βουνού, εκ Πηλίου ορμώμενο...

Θες δε θες, θα με θυμάσαι.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Με αφορμή την αίσια κατάληξη και επιστροφή στα σπίτια μας, μετά από την ιδιότυπη ομηρία μας στο λιμάνι του Βόλου για τέσσερις μήνες, με το πλοίο SEA DUENDE λόγω εγκατάλειψης, από τον πλοιοκτήτη, μέσω της ιστοδελίδας αυτής, θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά και εκ μέρους του πληρώματός μου την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και τον Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο, τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου και προσωπικά τον πατέρα Θεόδωρο και τον πατέρα Βασίλειο για την αμέριστη ηθική συμπαράστασή τους αλλά και υλική βοήθεια τους σε τροφή και οικονομική παροχή στο πλήρωμά μου, όλο αυτό το διάστημα.

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Λιμενικές αρχές του Βόλου, τον Λιμενάρχη και όλους τους Αξιωματικούς του Λιμεναρχείου Βόλου για τις διευκολύνσεις που μας παρείχαν, όπως και τον πρόεδρο του Ο.Λ.Β. κ. Σούρλα, τον πρόεδρο του Γραφείου Κίνησης Λιμένος κ. Αδαμάκη, τους Λιμενεργάτες του Ο.Λ.Β. και της Χαλυβουργικής για την υλική βοήθεια που μας παρείχαν σε τρόφιμα, νερό, πετρέλαιο.

Θα ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω και όλους όσους μας συμπαραστάθηκαν, καθ' όλη τη διάρκεια των 4 μηνών που βρισκόμασταν σε εγκατάλειψη.
Τον τοπικό τύπο, Εφημερίδα "Ελευθερία", Εφημερίδα "Μαγνησία", Εφημερίδα "Θεσσαλία", Eφημερίδα "Ταχυδρόμος", όπως και την παρούσα ιστοσελίδα "ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ ΒΟΥΝΟΥ" που άνοιξε blog συμπαράστασης με το όνομα "SEA DUENDE" αλλά και τη Φοιτητική Εφημερίδα "Αριστερά!" και τον Νίκο Γεωργιάδη προσωπικά.

Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τον κ. Αλεξιάδη και τον φίλο μου Φίλιππα Γκέκα για την πολύτιμη βοήθειά τους, όποτε και αν τη χρειάστηκα.

Με εκτίμηση,
Ο Πλοίαρχος,
Κουβουτσάκης Χαράλαμπος

******

Το "κυκλάμινο του βουνού" συγκινήθηκε πολύ για την ΤΙΜΗ!
Ευχαριστεί και εύχεται Υγεία και Ευτυχία στον Πλοίαρχο και στην οικογένειά του, καθώς και σε όλο το πλήρωμα και εύχεται ολόψυχα για το μέλλον, "Ούριες Θάλασσες" και "Χαρούμενα Λιμάνια" στα Νέα τους Ταξίδια!

Πριν τον επίλογο

Η εικόνα του Αγίου Νικολάου παραμένει στο εικόνισμά μου, μέχρι ... (άγνωστον!)

Η Θαλασσινή Αύρα μου βρίσκεται σε Τουρκικά ύδατα.

"Θα γίνει νέες λαμαρίνες, νέο καράβι"... λόγια του καπετάνιου, που θα αρμενίσει στις θάλασσες του κόσμου, όνειρο δικό μου.

Το πλήρωμα, μαζί με τον καπετάνιο, βρίσκονται αραγμένοι στις ζεστές αγκαλιές των οικογενειών τους, μέχρι να ξαναταξιδέψουν με νέα καράβια, με νέα όνειρα και νέες ελπίδες.

Εγώ στέλνω τις Καλύτερες Ευχές μου σε όλους!

... σιωπώ μιλώντας

... Νιώθω παράξενα...

Μόλις ήρθε ο άντρας μου και μαζί με το έτοιμο φαγητό (εφόσον έλειπα) μου έφερε και την εικόνα του Αγίου Νικολάου του καραβιού "SEA DUENDE"!

Μου την χάρισε ο καπετάνιος, ο κύριος Μπάμπης, "... για να την σώσω απ' τα παλιοσίδερα..."

Ήταν η απάντησή του στην ερώτησή μου, τότε, με το τσουρέκι, που του είπα να "σώσει" ενθύμια απ' το καράβι και κυρίως τον Άι - Νικόλα..."

"Θα στον δώσω..." μου είχε πει.
"Μα δεν μπορώ να κρατήσω για δική μου μια εικόνα με τόση ιστορία, τόσες θάλασσες, τόσα ταξίδια, τόσες προσευχές Ελλήνων Χριστιανών... Θα την πάω σε μια εκκλησία!" του είχα πει τότε.

(Μιλάμε ότι αυτή τη στιγμή έχω παραλύσει... Δεν είναι απ' την κούραση... Με το ζόρι πατάω τα γράμματα.)

Είχα περάσει απ' τα Χάνια χθες, όταν του τηλεφώνησα για να του πω, πως πάω εκτάκτως στο χωριό, εφόσον βρήκα αγροτικό και θα γύριζα σήμερα, δηλαδή απόψε, που θα είχαμε και εξελίξεις.

"Φεύγουμε απόψε!" μου είπε και στεναχωρέθηκα τόσο πολύ, που ήδη βρισκόμουνα μακριά.

"Τώρα πληρωνόμαστε ένας ένας, τα παιδιά παίρνουν και το εισητήριό τους για την πατρίδα και νύχτα φεύγουμε."

"Το καράβι μου;"
"Ήρθε ριμουλκό να το πάει στην Τουρκία για παλιοσίδερα..."
"Γιατί;"
"Το νέο αφεντικό δικό του είναι, για παλιοσίδερα το πάει! Εμείς πρέπει να κατέβουμε απ' το καράβι απόψε... κ.λ.π."
"Κι ο Άι Νικόλας; Μη τον ξεχάσεις! Μη τον αφήσεις εκεί..."
"Θα σου τον στείλω με έναν γνωστό στο περίπτερο... κ.λ.π."
"Μα, πρέπει να τον πάω σε μια Εκκλησία!"
"Να τον κρατήσεις σπίτι σου, στο εικόνισμά σου!" μου είπε.

Δεν ξέρω τι θα κάνω. Εκείνος θα μου πει. Θα βρει τον τρόπο...
Ξέρω ότι έχω παραλύσει απ' τη στιγμή που τον έχω κοντά μου!

Ο καπετάνιος είναι ήδη στην Αθήνα, αλλά ακόμα δεν μιλήσαμε για σήμερα.

Ευχαριστώ, καπετάνιε!
Αύριο θα τα πούμε.

Τα παιδιά εδώ και μια ώρα είναι στο αεροδρόμιο!
Εν μέρει χαρούμενα, εφόσον δεν πήραν όλα τους τα λεφτά.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, παιδιά!

Με το καλό να βρείτε τις οικογένειές σας!

"Ο Θεός είναι Μεγάλος!" όπως κι αν τον λένε!

Υγ. Όχι, δεν ξέχασα το καράβι μου εκεί στα χιόνια. Απλά έπαιξα μαζί τους για να μην σκέφτομαι.

Το έλεγα κι απόψε στην παρέα που γυρίζαμε.

"Στο Βόλο με περιμένει ο Άγιος Νικόλαος!" τους είπα μόλις μου είπαν ότι η εκκλησία στην Πορταριά είναι του Αγίου Νικολάου κι εγώ το είχα ξεχάσει.

Γυρίζοντας σπίτι όμως, δεν Τον βρήκα...
Ήρθε μετά.

Βαρύ το "Φορτίο", καπετάνιε!

Τα ξαναλέμε...

Χρειάζομαι ύπνο.

ΥΠΟΜΟΝΗ!

Υπομονή, παιδιά, ως το Σάββατο!
Δυστυχώς, δεν έχει μείνει τίποτ' άλλο, πέρα απ' αυτήν!
Κουράγιο!
Η σκέψη μου κοντά σας, αλλά δεν φτάνει!
Τι να λέω από δω;